კონკურსი 4

ორიგინალი:

აზ ჯომლე–იე რაFთეგან–ე ინ რაჰ–ე დერაზ
ბაზ ამადე–ი ქუ ქე ბემა გუიად რაზ
ზინჰარ დარ ინ სარაჩე აზ რუ –იე მაჯაზ
ჩიზი ნაგოზარი ქე ნამიაითი ბაზ
=
ყველა მათგანიდან, ვინც ამ გრძელ გზაზე ჩაიარა,
უკან დაბრუნებული სად არის, რომ გვითხრას საიდუმლო;
ფრთხილად! (საწუთროს) საცხოვრებელში სიარულისას
არაფერი დაგრჩეს (გასაკეთებელი), რადგან აქ აღარ დაბრუნდები.

ვარიანტები:

01.
საწუთროს მგზავრო! ეს ბილიკი ბევრმა გალია,
უკან ვერავინ ვერ დაბრუნდა,– დასანანია.
ფრთხილად იარე,რაც შერჩება გზასავალს შენსას,–
მრუდეც და სწორიც,–ერთადერთი,–შენი კვალია.

02.
დაბრუნდა ვინმე, ვინც საწუთროს გზები გალია?
გინახავთ ვინმე, იქნებ ახლოს თქვენთან არიან?
მოასწრო რამე, ჩამოართვეს ვიდრე სიცოცხლე?
ვერ დაბრუნდება... წინაპრებიც სულ იქ არიან!

03.
ცხოვრების გზაზე ჩაუვლია მრავალს და მრავალს,
ვეღარ გვიმხელენ საიდუმლოს გარდასულები,
შენც იმოქმედე, სანამ აქ ხარ, განგება გფარავს,
თორემ მათსავით ვეღარასდროს აღმოსულდები.

კონკურსი 3

ჯერ ორიგინალის ჟღერადობას გაეცანით:

გარ მან ზე მეიე მაღანე მასთამ ჰასთამ
ვარ აშეყ ო რენდ ო ბოთფარასთამ ჰასთამ
ჰარ ქას ბე ხიალე ხოდ გომანი დარად
მან ხოდ დანამ ჰარ ანჩე ჰასთამ ჰასთამ


ვარიანტები:

01.
ზოგნი ამბობენ, ღვინოს სვამსო ჯადოქრებისას
კერპებს უხმობსო, სამსალითო თვრება ვნებისა,
ყველას ხელთა აქვს უტყუარი თავის საზომი,
მაგრამ მე ვიცი, მე ვინა ვარ, ვინცა ვარ – ისა.

02.
სასწაულს შეიქმს ეს ღვინო და მოვედი მასთან
მეც ჩამოვჯექი აქ ლოთებთან, როგორც ძმა ძმასთან;
ყველას თავისი აქვს დარდი და საგონებელი,
მეც რაც ვარ, ის ვარ გინდა ერთთან და გინდა ასთან.

03.
ღვინომ მომნუსხა, მივეახლე როგორც მძევალი
კერპად დავისვი ვნებით სავსემ ტრფობის მხევალი
ყველა ისე სჯის სადამდედაც უჭრის გონება
მე კი რაცა ვარ ეს ვარ არ მყავს არვინ მევალე

04
 ღვინო მომნუსხავს ნეტავ თრობა რამდენ ხანს გასტანს?!
ვარ არშიყი და მიჯნურობა მახელებს მასთან
სხვათა აზრები და ფიქრები მონათა დარად
 ქედს ვერ მომიხრის ის ვარ რაც ვარ შენთან და სხვასთან

05
ვარ ალბათ ლოთი და მემთვრალე თუ კი თქვა ათმა,
არშიყიც ვარ და მოტრფიალეც მშვენიერ ქალთა,
თქვენ,თვალთახედვა ისევ თქვენივ თვალთა დარი გაქვთ
მე კი ისა ვარ სწორედ რაც ვარ თავთან და ცასთან..

კონკურსი 2

این کــــوزه چـــون من عاشق زاری بوده ست
در بنــــــد سر زلـــف نگـــــــاری بـــوده ست
این دسته کـــه برگـــردن او می بینـــــــــــــی
دستی است که بر گـــردن یـــاری بـــوده ست

ინ ქუზე ჩუნ მან აშეყე ზარი ბუდასთ
დარ ბანდე სარე ზოლფე ნეგარი ბუდასთ
ინ დასთე ქე ბარ გარდანე უ მიბინი
დასთისთ ქე ბარ გარდანე იარი ბუდასთ

ეს დოქი ჩემსავით მკვნესარე მიჯნური ყოფილა,
ერთი ლამაზმანის ზილფების ტყვეობაში ყოფილა
ეს სახელური, რომელსაც მის ყელზე ხედავ,
ერთი (თავისი) სატრფოს ყელზე შემოჭდობილი ყოფილა.

This jug did once, like me, love's sorrows taste,
And bonds of beauty's tresses once embraced,
This handle, which you see upon its side,
Has many a time twined round a slender waist!

Сей кувшин, принесенный из погребка,
Был влюбленным красавцем в былые века.
Это вовсе не ручка на горле кувшинном -
А обвившая шею любимой рука


-----------------------------
-----------------------------


***
ნახეთ ეს დოქი რა მწუხარედ სიყვარულს ტირის,
შემოჭდობილი ზილფი მკლავი, წართმევა ძილის,
თქვენ რომ ხელადის სახელური გგონიათ ახლა,
სატრფოს მკლავია მოხვეული წარსულის ბილიკს.

მაია ბარამიძე


***
 ‎1
"ლამაზი ქალის ზილფების ტყვე დოქში შევიცან,
ჩემებრ მიჯნური იყო ისიც და იქმნა მიწად..
ეს სახელური კი,დოქის ყელს გადაჭდობილი
სატრფოს ხელია და მის ერთ–ერთ ნაწილად იქცა."


 ‎2
დოქიც ჩემსავით მიჯნურია,– ოღონდ ყოფილი
სასურველ ქალის დალალების ეშხით პყრობილი..
ეს სახელური ლამაზმანის მკლავია ალბათ,–
სასიყვარულოდ სატრფოს ყელზე შემოჭდობილი

 ‎3
.იყო მიჯნური,ვნებით ფეთქდა მისი სხეული
დღეს ის თიხაა,უკვე დოქად გადაქცეული
სახელური კი მისი – სატრფოს ნატიფი მკლავი–
საყვარლის ყელზე საალერსოდ შემოხვეული

ნინო ანთიძე

***
 1
ამ პირქუშ დოქში ჩაკირულა უხმო ვალალი
ჭაბუკიც იყო, ეხვეოდა სატრფოს დალალი,
შემორჩენია მის მოქნილ ხელს მოზელილს თიხად
ვნების სურნელი და მიჯნურის ტრფობა ალალი.

2

თურმე ეს დოქი კაცი იყო. თურმე ქუჩები
დაუკოცნია ვნებით ამწვარ მთვრალი ტუჩებით
და სახელური რომ შეუდგამს ამაყად წელზე
იმ ხელის სითბოს დაუპყრია ალბათ ურჩებიც

მალხაზ ჯინჯიხაძე


***
ერთ დროს ეს ჩემი ხელადა ალბათ ჩემსავით ღელავდა,
მზეთუნახავის ნაწნავი ბორკავდა, ქცეულს ხელადა,
ხელი რომ უდევს დოინჯად, ასე არ ჰქონდა ძველადა,
მიჯნურის ყელზე ეხვია, ლაღად და უდარდელადა.

ვახუშტი კოტეტიშვილი



***
ეს დოქიც თურმე კაცი იყო, ისიც თვრებოდა,
რომ დათვრებოდა, მერე სატრფოს ეახლებოდა;
დოქის სახელურს რომ უყურებ, ის ხელი იყო,
ლამაზმანების ყელ-კისერს რომ გარს ევლებოდა.

ალექსანდრე ელერდაშვილი


***
ეს დოქი ალბათ სიყვარულით დამწვარა ერთ დროს.
ეს თავი ალბათ მას საყვარლის გულ–მკერდზე ედო.
ეს ხელი ალბათ მას მიჯნურის წელზე ეხივია...
–! ვაიმე, ასეთ ბედისწერას ვით უნდა ენდო

მაგალი თოდუა

კონკურსი 1

ორიგინალი

در کـــارگــه کـــوزه گری رفـــــتم دوش
دیــــدم دو هـــزار کـــوزه گویا و خموش
ناگاه یکـــی کوزه بـــر آورد خـــــــروش
کــو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش


***
მე მედოქესთან გუშინ ვნახე მრავალი დოქი,
ზოგი კაცივით მეტყველებდა და დუმდა ზოგი.
ასე ამბობდნენ: "დოქის მყიდველ–გამყიდველები.
და მედოქენი ვიყავითო, სანამ არ მოვკვდით".

მაგალი თოდუა

***

თიხის მზელავთა გზას დავადექ ფიქრით სავსე და
ორი ათასი დოქი ვნახე, გზას რომ გასდევდა;
უცებ მე ერთმა დოქმა მითხრა: "აქ ვისაც ხედავ,
ზოგი დოქს ზელდა, ზოგი ყიდდა, ზოგიც ავსებდა".

ალექსანდრე ელერდაშვილი


***
გუშინ შევაღე თიხის ჭურჭლის საწყობის კარი.–
ვიხლე მეტყველ ხელადების მდუმარე ჯარი..
წამოიყვირა ერთმა უცებ:“სად ხარ მყიდველო..
ჰე ხელოსანო! – გამყიდველი ნეტა სად არის?"


თიხით მძერწავის სახელოსნო შევაღე რიდით..
მორჩილად სდუმდა იქ საღვინე დოქების რიგი,
შეჰყვირა ერთმა:“მყიდველიო! შემქმნელო,მიმეც!,–
გაშრა ყელიო..“ – .. და კვლავ უტყვი შეიქმნა იგიც

ნინო ანთიძე


***

სახელოსნოში მოვითხოვე გუშინ ხელადა,
ორი ათასი დოქი ეპყრა მძერწავს ხელადა,
ერთი მეტყველი დოქი მყიდველს ვერა მხედავდა,
წუხდა," უღვინოდ ყელი გაშრა, დავრჩი ხელადა".

მაია ბარამიძე